Natuurlijk stond Joost Niemöller te juichen na de Brexit. Natuurlijk rekende hij af met de zure zelfgenoegzame Volkskrant, die concludeerde dat het 'gevoel zwaarder woog dan feiten'. Maar deze conclusie slaat toch echt alles: 'Groot Brittannië zal herrijzen en weer uit de multiculturele blubber omhoog komen.'
Als er zou toch een land is met een volledig geïntegreerde multiculturele samenleving - met immigranten uit India en Oost Europa - dan is het wel het Verenigd Koninkrijk. En hoewel de angst voor immigratie wel heeft meegespeeld in de overweging van Brexit stemmers, is het veeleer de kloof tussen de sociale klassen die heeft geleid tot het vertrek. De lagere sociale klassen zijn vaker nationalistisch ingesteld.
Het Britse volk gaat zijn schouders eronder zetten, belooft Joost, en die angst voor economische misère en potentieel banenverlies was weer eens niets anders dan verpakte EU-propaganda.
Was het maar zo simpel. Schotland en Noord Ierland dreigen al met een scheuring, omdat de EU aan het economische herstel van de regio heeft bijgedragen. Bedrijven zullen hun Europese hoofdkantoren in Londen gaan verkassen naar het Europese vasteland. Subsidies voor onderzoek en innovaties drogen op, terwijl de belastingen omhoog gaan. Dat is geen propaganda, dat zijn bijna onvermijdelijke wetmatigheden.
Maar daar gaat het Joost niet om. Alle hobby's van Joost komen samen zijn afkeer voor Bremain: de multiculti blubber, de arrogantie van Brussel en zelfs de 'oorlogsmachine tegen Rusland'. Joost verkoopt zijn eigen angsten.
Als er zou toch een land is met een volledig geïntegreerde multiculturele samenleving - met immigranten uit India en Oost Europa - dan is het wel het Verenigd Koninkrijk. En hoewel de angst voor immigratie wel heeft meegespeeld in de overweging van Brexit stemmers, is het veeleer de kloof tussen de sociale klassen die heeft geleid tot het vertrek. De lagere sociale klassen zijn vaker nationalistisch ingesteld.
Het Britse volk gaat zijn schouders eronder zetten, belooft Joost, en die angst voor economische misère en potentieel banenverlies was weer eens niets anders dan verpakte EU-propaganda.
Was het maar zo simpel. Schotland en Noord Ierland dreigen al met een scheuring, omdat de EU aan het economische herstel van de regio heeft bijgedragen. Bedrijven zullen hun Europese hoofdkantoren in Londen gaan verkassen naar het Europese vasteland. Subsidies voor onderzoek en innovaties drogen op, terwijl de belastingen omhoog gaan. Dat is geen propaganda, dat zijn bijna onvermijdelijke wetmatigheden.
Maar daar gaat het Joost niet om. Alle hobby's van Joost komen samen zijn afkeer voor Bremain: de multiculti blubber, de arrogantie van Brussel en zelfs de 'oorlogsmachine tegen Rusland'. Joost verkoopt zijn eigen angsten.