Premier

Lijsttrekker Jesse Klaver (30) van GroenLinks wil premier van Nederland worden. Het torentje is niet het eindpunt van een politieke loopbaan, maar het begin van maatschappelijke verandering, zegt hij.

Daar werd uiteraard schamper om gelachen. Jesse is nog niet eens droog achter de oren, en gaat nu al voor de hoogste positie.

Leeftijd is niet belangrijk, nuanceert Joop-columnist Han van der Horst. Hij verwijst naar een van Engeland's nationale helden, premier William Pitt junior. Die trad in 1783 aan op zijn vierentwintigste. Hij was toen al Minister van Financiën. In een tijd uiteraard dat de gemiddelde levensverwachting veel lager lag en een mens eerder moest pieken.

Maar Van der Horst begrijpt ook dat Mark Rutte de enige dam is tegen het oprukkend populisme. Zelfs met 16 zetels gaat Jesse bij lange na geen premier worden.

En er is nog een reden: Klaver speelt te graag een Obama, Kennedy of Justin Trudeau, die hij ook rustig imiteert, grossiert te makkelijk in feelgood oneliners ('Klaar met tegenstellingen', 'voor mensenrechten', 'tegen het economisme') en presenteert zich meer als een beweging dan een politieke partij. In zijn ideologie is empathie het nieuwe linkse christendom, maar vraag niet waar het echt over gaat.

Er zullen ongetwijfeld kiezers zijn die deze bevlogenheid aanspreken, maar in de huidige politieke polarisatie is het geen verstandige strategie. Samenwerking met links wel. SP, PvdA en GroenLinks zijn samen even sterk als de PVV. Maar dan moet Jesse de schijnwerpers met anderen delen.