Tektonische platen

Journalist Wierd Duk, zelfbenoemd  Putinversteher, verlaat het AD en stapt met 1 november over naar De Telegraaf. Hij kreeg kreeg een 'ontzettend mooi aanbod' en mag straks verslag doen van de haarvaten van de samenleving.

Het grootste deel van zijn lange staat van dienst voltrok zich in betrekkelijke onopvallendheid, schreef de Volkskrant eerder dit jaar, maar uiteindelijk werd hij opiniemaker aan de rechterflank. Hij toonde 'compassie met de burger die zich zorgen maakt over het islamitisch fundamentalisme en de risico's van de vluchtelingenopvang' en zo word je dan automatisch schietschijf bij Frontaal Naakt.

Daar werd hij vorig jaar nog opgevoerd als de huilbaby van het domrechtse freak-circus. 'Heeft er inmiddels een carrière van gemaakt de mensheid te waarschuwen voor het gevaar van islamisering, grossiert in groteske leugens over vluchtelingen en moslims, veegt opzichtig zijn reet af met alle regels van de journalistiek, schrikt er zelfs niet voor terug de rouwende vader van twee verdronken jongetjes verdacht te maken, maar waag het niet hem te bekritiseren want dan jankt-ie over smaad en laster en karaktermoord en gaat-ie klagen bij je baas of je opdrachtgevers.'

GeenStijl veronderstelde gisteren meteen dat Wierd door Halalgemeen Dagblad aan de kant was gezet. Dat hij niet langer welkom was bij het papieren vergiet van tjappie Ismail Haakneusvlogger en Frans Weisglas. Of zou zijn weggepest door redactiekobold Chris 'DM' Klomp.

Maar dat blijkt helemaal nergens uit. 'Wierd anti-Cuck' gaat pas in november over, dat is toch ruim een maandje voor het opzeggen. Pas echt wierd (spreek uit: weird) is de kop: Welkom bij het Mediahuis. Alsof hij het voorportaal van een ongewisse toekomst betreedt. Een GS-reaguurder ziet dat soort overstappen dan ook als een vorm van segregatie. Weer een hernieuwde drukverdeling op de tektonische platen.

RAFF

Jammer, maar de voordeur van Forum voor Democratie-leider Thierry Bodet bleek afgelopen week toch slechts één keer beklad door 'boze anarchisten'. Het tweede 'incident' bleken slechts restanten van schoonmaakwerkzaamheden die weer boven kwamen borrelen. Een duidelijke escalatie, liet Baudet eerst nog weten. Er zou zelfs gif gebruikt zijn.

Misschien had Baudet het stiekem gehoopt, want na het eerste incident, ging het ganse land Pimwinnen, zoals Frontaal Naakt de 'hysterie' beschreef. 'Met overslaande stem brult iedereen, van links tot rechts, dat de daders zwaar gestraft moeten worden.' Altijd goed voor een paar virtuele stemmen.

Maar wat Het Knipmes verbaast is dat de media niet eens wat langer stilstonden bij de 'daders'. De actie werd namelijk geclaimd door het Radicaal Anarchistisch Feministisch Front (RAFF), dat zegt te protesteren tegen 'het verderfelijke gedachtegoed van Baudet'. 'Baudet en consorten verpakken hun racisme, seksisme en nationalisme in pseudo-intellectuele gewichtigdoenerij. Zo verhullen ze hun frustratie over het feit dat hun eeuwenlange machtspositie steeds verder dreigt af te kalven doordat niet-mannen en niet-witte mensen steeds duidelijker hun stem laten horen.'

Ineens kreeg Het Knipmes visioenen van potige stoere wijven met haarbanden die de tijden van de Rode Vrouwen en de Dolle Mina weer doen herleven, maar meer dan een stukkie op IndyMedia heeft hij niet kunnen vinden. Zelfs het webdomein Raff.nl staat gewoon te koop.

Maar daar ligt wel een gouden kans voor deze moderne Thierry la Fronde. Door dat domein te snaaien, zou hij een nieuwe dreiging kunnen schetsen, groter dan Europa en de euro: het radicale feminisme. 

World's Best News

'Een groeiend aantal Nederlanders keert zich af van het nieuws. Ze hebben genoeg van de drama’s, conflicten en ellende die daarin de boventoon voeren. Het maakt hen somber en moedeloos. Wanneer wij, journalisten en mediaprofessionals, deze Nederlanders terug willen winnen, zullen wij de manier waarop wij nieuws brengen ter discussie moeten stellen.'

Aldus...ja wie eigenlijk? Een organisatie genaamd World's Best News lijkt te bestaan uit 1 persoon, ene Lisa Verhaeghe de Naeyer. Die blijkt innovatie manager van de Stichting Variatie in de Keuken, en is geen journalist.

Wat wellicht verklaart dat ze onder het mom van Verantwoordelijke journalistiek schrijft: 'Ja, er is oorlog en terrorisme, maar ten opzichte van de vorige eeuw lukte het ons om het aantal slachtoffers van oorlog en terrorisme fors te laten dalen. Ja, het klimaat verandert, maar we vangen de gevolgen ervan steeds beter op. Ja, mensen lijden honger, maar in de afgelopen 25 jaar halveerde het aantal hongerigen.'

Verantwoordelijke journalistiek betekent volgens Lisa dat 'we vaker nieuws brengen waar geen dramatische aanleiding voor is. Dat is bijvoorbeeld nieuws over het feit dat steeds meer natuurgebieden in bescherming worden genomen, dat sinds 1990 meer dan één miljard mensen ontsnapten aan extreme armoede of dat jaarlijks tientallen miljoenen kinderen wereldwijd niet meer hoeven te sterven aan mazelen en malaria.'

Op 11 september is er een ludieke demonstratie bij het Algemeen Dagblad, op 15 september brengt Lisa een bezoek aan de hoofdredactie van Nu.

De sceptische reacties bleven niet uit over dit groepje 'deugwellen': ''Open en bloot cultuurmarxisme'.

Journalistiek is natuurlijk niet het weg- en oppoetsen van rotte appels, zoals het manifest wel lijkt te suggereren. En de suggestie dat er geen positief nieuws zou zijn in de media lijkt Het Knipmes alleen statistisch onjuist.

Nagenoeg alle nieuwsartikelen die Lisa als positief nieuws aanhaalt blijken rechtstreeks ontleend aan de reguliere media: Kenia volgt Rwandees succes in verbod plastic tasjes (bron: NOS), ‘s Werelds eerste malariavaccin in Malawi, Ghana en Kenia (bron: BBC), Minder migranten verdrinken op Middellandse Zee (bron: NRC), waarbij dat laatste het resultaat is van 'discutabele deals tussen Europa en landen als Libië'. Schrijft Lisa nota bene zelf. Want ook al is het nieuws nog zo positief, er zit altijd wel ergens een rotte appel.

Jesse

Jesse, de verboden film, had beter verboden kunnen blijven. Dan was de mythe Jesse ten minste nog in stand gebleven.

De NPO durfde de film niet meer uit te zenden omdat de maker van de film, Joey Boink, tijdens de opnames in dienst was van het campagneteam van hoofdpersoon Klaver – betaald door GroenLinks. Schandelijk.

Even leek deze verboden film ook nooit meer vertoond te worden, en in een blik in een ondergrondse kluis te verdwijnen. Maar zo is het niet gegaan. Boink kreeg vrijwel de rechten terug en begint een theatervoorstelling nu het ijzer nog heet is. Morgen al in Carré.

Inmiddels heeft de Nederlandse media de film al mogen zien. En de teleurstelling druipt er van af. NRC: 'De kijker blijft uiteindelijk achter met het gevoel te kijken naar een verzameling campagnemateriaal waarvan later is bedacht: laten we er een documentaire van maken.'

Dat wordt een leeg Carré morgen. Een hoogtepunt moet de kijker alsnog naar de bioscoop trekken: een origineel jeugdfilmpje van kleuter Jesse met gitaar bij een optreden in een zaaltje. De jonge Klaver laat zich niet zomaar wegsturen. Hij steekt z’n hoofd weer door de toneelgordijen, die zojuist gesloten zijn.

Maar inmiddels weten we dat hoewel ook de volwassen Jesse zijn hoofd weer door de toneelgordijnen stak, hij geen premier van Nederland zal worden. Jesse rook heel even aan de macht, maar mag in de Kamer nog hooguit een schalkse blik werpen in een camera en zijn hand door het haar halen.

De nieuwe Obama wordt hij niet meer. De Nederlandse Gandhi ook niet. Kennedy al evenmin. Deze Sixty Minutes of Fame waren in feite zijn afscheid.

Maar er is hoop: het kan zijn dat Jesse terugkeert als Georg Formby. Hij volgt een online cursus ukelele. Daar moet zeker een documentaire over komen.