BUK

Daar was hij weer. Zelfbenoemd MH17 deskundoloog Joost 'slobbertrui' Niemöller moest natuurlijk weer even reageren op het bewijsmateriaal dat heeft geleid tot het besluit van Nederland om Rusland aansprakelijk te stellen voor het neerhalen van vlucht MH17.

Joost heeft ooit een kritisch boekje geschreven vanuit zijn overtuiging dat het allemaal westerse propaganda die de verdachtmakingen richting Rusland verklaren, maar zo langzamerhand kan je toch moeilijk ontkennen dat er aardig wat boven tafel is gekomen dat door sceptici moeilijk terzijde kan worden geschoven. Bijvoorbeeld de unieke kenmerken van de BUK TELAR waarmee MH17 is neergehaald en die meereed in een konvooi van de 53ste brigade op 23 – 25 juni 2014.

Daar horen we Joost niet over. Die suggereert liever dat het Joint Investigation Team (JIT) 'rommelde' met bewijsmateriaal tijdens de persconferentie. Joost vindt het al een probleem dat het JIT onderdelen heeft gevonden 'in Oost Oekraïne'. Dat moet specifieker, anders is het blijkbaar niet waar.

Een venturi werd volgens het JIT in september 2016 gevonden, maar werd volgens speurneus Joost al in 2015 getoond in het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Het Knipmes vermoedt daarom dat september 2015 werd bedoeld. En zo ontdekte Joost nog wel meer vergissinkjes.

Joost: 'Als het OM net zoveel fouten maakt en net zo onzorgvuldig is met het presenteren van het bewijsmateriaal, zullen ze weinig kans maken in een rechtszaak.'

Kijk dus goed uit met nationale speurderd Joost Niemöller. Een kleine vergissing of Joost schiet met zijn verbale BUK al het bewijsmateriaal aan gort.

Reviaans

Je bent alweer 35. De euforie van de Tweede Kamerverkiezingen heeft plaatsgemaakt voor ergernis over boze anarchisten die je voordeur bekladden, hommeles binnen het partijbestuur en de ophef rond Yernaz Ramautarsing die moest vertrekken na onhandige opmerkingen over het IQ van homo's. De thema's die in de Kamer worden behandeld interesseren je maar matig. Dus ga je een (tweede) roman schrijven, met als meesterlijke titel Van Elk Waarheen Bevrijd, snakkend naar literaire erkenning.

Je kruipt in de huid van cellist Philippe Gautier: een babyboomer die vanuit het hedendaagse Parijs nadenkt over de idealen van zijn generatie – en over de richtingloze wereld waarin die zijn uitgemond. Je voert Ronald Giphart en Herman Brusselmans op als fans. Die het boek al hebben gelezen voordat het goed en wel in de winkel lag.

Maar tijdens de bescheiden mediatoer word je geconfronteerd met slechte gesprekspartners en linkse journalisten. Bij BNR loop je weg omdat Wilfred Genee op zuigerige wijze zijn botte bijl had ingepakt.

Het AD schildert je af als een zelfgeobsedeerde miskende chaoot op lichtebruine sokken die twee vruchtentaartjes op bordjes schikt. 'Het is geen politiek pamflet. Het is een roman, een consistente, zeer geslaagde roman met een worstelend karakter in de hoofdrol', 'De ideeën van extreemlinks kan ik dagelijks in alle Nederlandse media tot me nemen. En als je zo kinderachtig bent dat je expliciet van me wilt horen dat ik het niet eens ben met Taylors denkbeelden: Ik. Ben. Het. Er. Niet. Mee. Eens', ' Steeds weer die opgewarmde prak van quotes, terwijl ik zo’n positief verhaal heb. Waarom vraag je Jesse Klaver niet naar de moeders die hun kinderen geen ham meer naar school durven te geven?'.

Waar het wel over had moeten gaan: 'Waarom heb je me niet gevraagd naar de barokke stijl van dit boek? En waarom die stijl, die wel iets van de late Oek de Jong heeft, iets Reviaans, zo afwijkt van de sobere stijl van alle andere hedendaagse romanciers?'

Vermoedelijk gaat het net zo als je dan toch eindelijk als beginnend fortepianist je eerste album aan Beethoven hebt gewijd. 'Waarom schrijf je niet dat ik de talenten van Vladimir Horowitz, Svjatoslav Richter en Emil Gilels combineer qua pedaalgebruik? Zo'n Wibi Soerjadi is toch niet serieus te nemen? Hoe vind je mijn schilderij aan de muur? Je zou toch zweren dat het een Camille Pissarro was.'

Race

De race tegen de klok is begonnen. Minister Kajsa Ollongren (binnenlandse zaken) heeft nog snel in een brief van 24 kantjes vragen beantwoord over de noodzaak van afschaffing van het raadgevend referendum, zodat de senaat een definitief besluit kan nemen.

Aan de andere kant probeert GeenStijl op de valreep een laatste referendum te organiseren over de nieuwe donorwet van D66. Met als inzet dat degenen die géén donor willen zijn hun beslissing moeten kunnen vastleggen in het donorregister. Met 60.000 handtekeningen lijkt de benodigde 300.000 nog lang niet gehaald. Terwijl die 14 juni binnen moeten zijn. Grote kans dat de intrekking komende dinsdag al in behandeling kan worden genomen.

Punt is: de donorwet is met een nipte meerderheid aangenomen. Er valt iets te zeggen voor het argument dat referenda ons systeem van vertegenwoordigende parlementaire democratie frustreren. 'Besluiten moeten worden afgewogen, er moet flink over worden gedebatteerd, er moeten compromissen worden gezocht en er moet worden gestemd. Zelfs als dit impopulaire besluiten zijn,' stellen Lotte Schipper en Klaas Valkering van het CDJA, beiden voorstanders van het poldermodel.

Het moet niet zo zijn dat een minderheid, zodra het even niet meezit, telkens teruggrijpt op het referendum om alsnog zijn zin door te drukken, schrijven beide politici. Maar pakten het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne en het referendum over de sleepwet met een nipte meerderheid dan niet positief uit voor de initiatiefnemers? Ja, maar zo'n referendum trekt dan ook vooral fanatieke tegenstanders aan. De uitslag van een referendum weerspiegelt niet altijd de wil van het volk, constateerde Hans Nentjes vorig jaar al.

De afschaffing van het referendum is volgens GS-spinoff GeenPeil een 'loepzuiver gevalletje valsspelen', alleen is dat nog maar de vraag. Kijk niet raar op als GS een referendum wil over de vraag of Wilders alsnog moet meeregeren. Of de grenzen alsnog dicht moeten. En Waylon alsnog het Eurovisie Songfestival moet winnen. 

Lawaaiman

De Damschreeuwer die gisteren voor de twee minuten stilte gisteren werd opgepakt was in elk geval niet Lawaaiman Rogier Meijerink. Die mocht van de rechter niet protesteren omdat hij een bedreiging vormde voor de openbare orde.

Meijerink, anders dan zichzelf lijkt hij niet te vertegenwoordigen, betrekt het kolonialisme bij de herdenking. Hij vindt het een schande dat ook 'oorlogsmisdadigers worden herdacht', oftewel de Nederlandse militairen die sneuvelden tijdens de oorlog tegen onafhankelijkheidsstrijders in het toenmalige Nederlands-Indië.

Meijerink. Al een leven lang in de contramine. In Utrecht kennen ze Rogier toch vooral als woordvoerder van lokale krakers. Ook was hij betrokken bij Groenfront, dat zich verzet tegen herrievliegtuigen van de NAVO bij het Limburgse Schinveld. Voor het gooien van een waterverfboom werd hij veroordeeld. Maar niet alles is politiek gemotiveerd: kraken was lange tijd toch vooral een vorm van leven. Leven deed hij bewust zonder geld. Eten haalde hij uit vuilcontainers van de supermarkt.

Er lijkt maar weinig structuur te zitten in dat actievoeren van Rogier. Dat zwabbert alle kanten op. Toen Ruud Lubbers overleed, tweette Meijerink 'weer een aanrader minder'. 1 mei is de dat 'dat witte mannen uit de lagere economische klasse met elkaar gaan vechten'. Met Sinterklaas had Meijerink ook al een probleem.

Soms is Meijerink wat langer van stof. Dan leren we dat we 350 jaar lang miljoenen 'mensen (hebben) onderworpen aan een systeem gelijk aan die Übermensch und unter Mensch ideologie, alleen in onze variant heette dat ‘Europeanen’ en ‘Inlanders’. En die verwerpelijke ideologie passen wij vandaag de dag toe als we bepalen welke Nederlandse oorlogsslachtoffers we wel of niet herdenken tijdens de nationale dodenherdenking.' Ook vindt Meijerink het verwerpelijk dat Nederland nog altijd weigert de onafhankelijkheid van Indonesië vanaf 17 augustus 1945 te erkennen.

Dat ligt toch wat genuanceerder: Nederland accepteert 'politiek en moreel' de datum van 17 augustus 1945 als de dag van de onafhankelijkheid van Indonesië, zo verklaarde een woordvoerder van de Nederlandse ambassade alweer enkele jaren terug. Minister Bot van Buitenlandse Zaken was destijds aanwezig bij de viering van de 17e augustus in Jakarta,

Het probleem met Meijerink is dat hij geen zinnige discussie aanzwengelt omdat toch vooral gekant is tegen 'de racisten die ons land regeren' in plaats van zich aan te sluiten bij het Comité Nederlandse Ereschulden. De herdenking van 4 mei is geen politiek manifest. De Nederlandse soldaten die kort na de Tweede Wereldoorlog dienst weigerden kregen langdurige gevangenisstraffen en waren evenzeer slachtoffers.