Transitiecrisis

Het was de week van de schaarste en de afhankelijkheid. Dat begon met de zeven uur durende storing van Facecook en zijn dochterbedrijven, waardoor wij ineens niet meer konden whatsappen en instagrammen en moesten uitwijken naar klassieke communicatiemiddelen zoals sms. Telegram Messenger kreeg er naar eigen zeggen 70 miljoen gebruikers bij, en ook Signal zag een toename.

De andere schaarste voelen we pas echt in de portemonnee: de Groningse gaskraan is nog niet dichtgedraaid of de prijzen op de internationale energiemarkt gaan door het dak.

De vraag naar aardgas, ruwe olie, benzine en diesel is wereldwijd groot vanwege het economisch herstel na de coronapandemie, terwijl het aanbod beperkt is. Grootverbruiker China maakt een transitie door van kolen naar gas en dat moet ergens vandaan komen. Vooral van Rusland, waar Poetin aan de knoppen draait. Dat is geen prettige afhankelijkheid.

Inmiddels moet de overheid maatregelen nemen om te voorkomen dat huishoudens met een flexibel contract honderden euro's extra voor hun gasrekening moeten betalen. En nu blijkt toch vooral dat de opslag duurzame energie (ODE) verkeerd uitpakt. Met de btw erbij is dat de helft van de energierekening. Zelfs de energiesector zegt dat dit niet langer zo kan.

Het kabinet sorteerde eerder al voor op de stijgende prijzen van gas en stroom en trok daarvoor 375 miljoen euro uit. Maar dat is een druppel op een gloeiende plaat.

De belangrijkste conclusie is misschien wel dat we veel te snel gaan met de energietransitie en er eerst meer alternatieven voor aardgas moeten komen. In Nederland komt nog steeds 44 procent van ons energieverbruik uit aardgas. We zullen huizen beter moeten isoleren en zelfs het gebruik van de resterende Nederlandse gasvelden (buiten Groningen) lijkt vooralsnog onvermijdelijk