Gedoogpartner

De proteststemmen die Geert Wilders aan een meerderheid hebben geholpen lijken voor veel problemen te zorgen. De weg naar een rechts kabinet ligt weer iets meer open. Maar er zijn nog heel veel beren op de weg voor PVV, BBB, NSC en de VVD.

Tal van punten uit het PVV programma zoals het in ere herstellen van grensbewaking, het instellen van tewerkstellingsvergunningen voor werknemers uit de EU en het verbod op islamitische scholen, korans en moskeeën, maar ook voor het verbod op dubbele nationaliteit, het verbod op het dragen van islamitische hoofddoekjes in overheidsgebouwen inclusief de Staten-Generaal, ‘jihad-sympathisanten preventief opsluiten via administratieve detentie’ maken geen schijn van kans.

NSC, de partij die haar bestaansrecht ontleent aan de verdediging van de grondrechten, zal zich over staatsrechtelijke bezwaren heen moeten zetten, en dat lijkt niet waarschijnlijk.

Als het het formateur al lukt om de partijen bij elkaar te houden, komt er een waterig compromis uit dat de achterban van de PVV niet echt kan bekoren. Terwijl een stem op een van de andere rechtse partijen de wensen van de PVV kiezer dichterbij had kunnen brengen. Wat dat betreft heeft Pieter Omtzigt zijn kansen verspeeld door te lang te treuzelen over het premierschap.

Wat nog wel zou kunnen: een rechts kabinet met niet de VVD, doch de PVV als gedoogpartner.

Want er zijn terechte zorgen over de stabiliteit van de 37-koppige PVV-fractie vol onervaren nieuwelingen. Een herhaling van LPF toestanden is niet ondenkbaar.