Een nieuwe pestklepper

De Nederlandse regering wil, in navolging van andere landen, met zogeheten trackingapps de verspreiding van het coronavirus indammen. En dat is een gevaarlijk besluit, dat de samenleving niet zal beschermen tegen ziekte, maar haar juist ongezonder zal maken, vindt antropoloog Roanne van Voorst.

Op korte termijn maakt die app ons bang, en daarmee in potentie onsolidair met andere burgers – dat betekent dat we geneigd zullen zijn elkaar steeds meer te gaan wantrouwen, waardoor we weer minder goed voor elkaar zullen zorgen.

Een app kan wel meten, maar volgens Van Voorst niet 'genuanceerd nadenken'. Hij plakt labels: ziek, gezond; moet in quarantaine, mag zich vrij bewegen. Letterlijk schrijft ze: 'Hoe meer mensen met (lichte) griepverschijnselen je tegenkomt, hoe vaker je meldingen zal krijgen, en hoe onveiliger je je wellicht gaat voelen,'

Uit het stukje blijkt dat Van Voorst niet helemaal begrijpt hoe trackingapps werken. Die gaan je niet in realtime waarschuwen dat je in de buurt van een coronamelaatse bent. Trackingapps zijn geen ratelende pestklepper in een nieuwe gedaante. Geen patiënt zou zich op deze manier kenbaar willen maken.

In Singapore is succes bereikt met de app TraceTogether, daarbij werden mensen achteraf gewaarschuwd door gezondheidsautoriteiten. En zij alleen hebben toegang tot de versleutelde gegevens van telefoonnummers die op de smartphone worden opgeslagen. Het idee is om risicogroepen beter te isoleren. Tot slot: trackingapps zijn nergens verplicht.

Waar Het Knipmes Van Voorst wel gelijk moet geven: de app mag op langere termijn niet leiden tot een monitorsamenleving, waarbij hij makkelijk voor andere doeleinden kan worden ingezet.