zaterdag 29 september 2018

Clash

Fake news en post-truth zijn inmiddels niet meer uit ons vocabulaire weg te denken. Wantrouwen in publieke instituties en wetenschap lijkt te groeien, net als de kloof tussen realiteit en retoriek. Daarover gaat het in een nieuwe publicatie van sociaal psychologen Bastiaan Rutjens van de Universiteit van Amsterdam en Mark Brandt van Tilburg University.

In hun boek Belief Systems and the Perception of Reality brengen Rutjens en Brandt het meest recente internationale onderzoek samen over de invloed en clash van ideologieën.

De meeste mensen denken dat ze de werkelijkheid objectief waarnemen en dat anderen met dezelfde informatie de wereld op een zelfde wijze ervaren. Niet dus. En steeds vaker lijden verschillen van inzicht tot een ernstig conflict in de publieke en politieke ruimte.

Een ander onderzoek van de Universiteit van Amsterdam lijkt hierop aan te sluiten: namelijk dat mensen zich zelfs bij het nemen van simpele beslissingen overmatig richten op bewijs dat strookt met hun eerder gemaakte keuzes. Kort gezegd: confirmation bias. Deze voorkeur is ook de bron van politieke en sociale polarisatie, simpelweg omdat mensen niet in staat zijn nieuwe feiten in hun bestaande wereldbeeld in te passen.

Publieke instituties hebben een informerende rol in de samenleving, maar worstelen steeds vaker met een groeiende scepsis ten aanzien van hun voorlichting. Voorbeelden zijn de huidige discussies rond vaccinaties en het toenemend aantal ouders dat hun kinderen niet wil laten inenten vanwege wantrouwen in (de voorlichting over) deze vaccinaties.

Wanneer burgers negatief tegenover deze feitelijke voorlichting staan, zoals bij de werkzaamheid van vaccinaties, bestaat de neiging om als reactie de achterliggende ideologie aan te willen pakken of zelfs aan te vallen. Een meer kansrijke benadering zou kunnen zijn om te proberen te begrijpen welke ideologische feiten er voorafgingen aan de argwaan, en vervolgens kritisch naar de eigen boodschap te kijken en deze hierop aan te passen.

zaterdag 22 september 2018

Republikeinse keizer

Ze krijgen hem maar niet weg: D66 boegbeeld Alexander Pechtold. Ondanks verdoezelde privévluchten, een heimelijk geschonken penthouse, politieke draaikonterij en een omstreden abortus.

Ook niet echt handig was zijn standpunt over de zaak rondom de uitzetting van de Armeense kinderen Lili en Howick. Hij vond dat staatssecretaris Harbers zijn discretionaire bevoegdheid niet hoorde te gebruiken om de uitzetting van de twee tieners tegen te houden, omdat de rechter hierover moet beslissen. Toen bekend werd  dat Lili en Howick mochten blijven, twitterde Pechtold opeens zijn blijdschap.

En toen was daar het heugelijke nieuws, althans volgens GeenStijl, dat de ouwe republikeinse keizer zonder kleren een functie met 'koning' in de titel krijgt. Hij zou zijn zijn zinnen hebben gezet op de functie van Commissaris van de Koning. Liefst in Utrecht, waar Willibrord van Beek januari volgend jaar met pensioen gaat. Als het moet, wil hij ook best uitwijken naar Noord-Holland. 'De profielschets staat hier, sollicitatieprocedure sloot op 16 juli en uit betrouwbare bron weet GeenStijl dat ene A. Pechtold op de stapel ligt, en dat hij de hoogste hond is die het bot kan krijgen.'

Gelijk er nog een video overheen om eens flink te stoken in de fractie: wie wordt zijn opvolger?

De aanhang ziet hem graag vertrekken: 'Stel voor om deze misselijke kwal CvK van Madurodam te maken. Dan geven we hem een uniform met heel veel gouden krullen en uiteraard ook veel medailles. Een rijk versierde pet met ook veel goud erop. Dan Kees Vee en die kwal van Jetten erachter laten lopen (in kruiphouding). Als dienaren van de 'grote' leider.'

Maar helaas: Pechtold heeft niet gesolliciteerd om commissaris van de Koning in Utrecht of in Noord-Holland te worden. Dus blijft hij zitten. De rectificatie van GS moet nog altijd verschijnen.

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

zaterdag 15 september 2018

Conservatieve geluiden

Na de kranten die hem weigeren openlijk te steunen, richt Donald Trump zijn pijlen op de grote techbedrijven. Nu heet de boosdoener weer Google, want die zou nauwelijks conservatieve geluiden doorlaten. 'Ze controleren wat we wel en niet kunnen zien. Dit is een ernstige situatie – daar gaan we wat aan doen!'

Minister van justitie Sessions heeft inmiddels bekend gemaakt dat hij een onderzoek instelt naar de manier waarop grote techbedrijven 'opzettelijk de vrije uitwisseling van ideeën verhinderen'. De hoofdaanklagers van verschillende staten hebben natuurlijk allemaal een Republikeinse achtergrond.

De Conservatieven wijzen onder meer op een interne e-mailwisseling tussen enkele leidinggevenden van Google. Daarin werd een programma besproken om de opkomst van latino’s te stimuleren bij de afgelopen verkiezingen. Een van hen schreef: 'We hadden nooit verwacht dat 29 procent van de latino’s voor Trump zou stemmen.' Google benadrukt nog maar eens dat het een onpartijdig programma betreft met als loffelijk doel om de opkomst bij verkiezingen te verhogen.

Daarnaast lekte Breitbart, de rechts-populistische spreekbuis van Trump, een interne video uit van een bijeenkomst, waar een deel van het Google-personeel stoom afblies daags na de verkiezingen. Zoiets wordt ook prompt gepapegaaid door The Postonline van Bert Brussen die spreekt van de 'kwaliteitsjournalistieke nieuwssite Breibart' en 'ontluisterend video'. 

Dat Californië, in het bijzonder Silicon Valley, een progressieve voorkeur aan de dag legt, is geen nieuws meer. Maar het maakt een iPhone of een Android toestel nog niet links of rechts. 

Ook de Google zoekmachine heeft geen linkse of rechtse voorkeur, de zoekresultaten worden vooral bepaald door wat internetgebruikers relevant vinden, oftewel het aantal verwijzingen naar bepaalde artikelen.

Het ongelijk van Trump bewijst hij dagelijks door via een andere Californische vinding Twitter dagelijks zijn conservatieve tweets te verspreiden.Met behulp van honderden conservatieve bots die rechtse propaganda  bij Google geplaatst krijgen.

vrijdag 7 september 2018

De Mol

De klopjacht op de mol in het Witte Huis is geopend. Wedkantoor MyBookie heeft een lijst met zeventien namen gepubliceerd van Witte Huis-leidinggevenden die mogelijk achter het omstreden artikel I Am Part of the Resistance Inside the Trump Administration schuilgaan.

Vicepresident Mike Pence voert de lijst aan, maar ook minister van Onderwijs Betsy Devos, minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo en minister van Defensie Jim Mattis worden genoemd. Pence lijkt favoriet omdat hij in anonieme artikel het ongebruikelijke woord 'lodestar' - betekent zoiets als Poolster, een ster die je leidt - wordt gebruikt. Ooit uitgesproken door Pence.

De kans dat er alsnog een naam komt rollen uit dit levensecht potje Cluedo is groot, en dat maakt de chaos in het Witte Huis alleen nog maar erger. Het beeld dat in het artikel wordt geschetst van medewerkers die Trump ijverig van binnenuit aan het blokkeren zijn om te voorkomen dat er rampen gebeuren, wordt ook geschetst in het boek Fear van Bob Woodwaard dat dinsdag verschijnt.

Dat dit verzet openlijk wordt gepleegd aan de vooravond van de midterm verkiezingen duidt nog eens op de enorme verdeeldheid binnen de Republikeinen, al probeert een enkeling de vele plooien nog recht te strijken. De voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Newt Gingrich presteerde het zelfs om Trump te vergelijken met Franklin Roosevelt 'die routinematig over alles loog', alsof het hier een eigenschap betreft voor uitmuntend leiderschap.

Volgens Gingrich moest men maar eens wat beter het geweldige fenomeen Trump bestuderen 'om uit te vinden wat hier gaande is.' Het punt is: het Witte Huis is geen chemisch lab voor onbewezen experimenten. Anders krijg je wat er nu gebeurt: een georganiseerde interne revolte.

zaterdag 1 september 2018

Politieke agenda

Wilders ziet af van de aan de profeet Mohammed gewijde cartoonwedstrijd na ophef in Pakistan, 'om het risico op slachtoffers van islamitisch geweld te vermijden'.

De vraag is waarom die wedstrijd er überhaupt moest komen, temeer daar het in november zou moeten plaatsvinden in het beschermde gedeelte van de Tweede Kamer, waarmee toch makkelijk de indruk had kunnen ontstaan dat het hier een initiatief van de Nederlandse regering betrof.

Nog los van het feit dat veel cartoonisten helemaal niet hadden willen meewerken aan de wedstrijd, want een 'zinloze provocatie', is het de vraag of de PVV geen belangrijkere zaken had aan te kaarten. Want wat heeft de PVV eigenlijk sinds de verkiezingen bijgedragen aan de politieke discussie in Nederland? Dat is makkelijk na te gaan op de website van de politieke partij.

Het is een treurige opsomming van volslagen lamlendigheid. In het debat over de dividendbelasting kwam Wilders onlangs niet veel verder dan dat 'dit hele kabinet van vriendjespolitiek aan elkaar hangt' en als je geen Shell heet 'je naar je centen kunt fluiten'.

De PVV stelde voor het zomerreces Kamervragen over de arrestatie van de omstreden Britse activist en islamcriticus Tommy Robinson en in mei liet de partij, zonder verdere toelichting, aan zijn achterban weten dat 'wij ons land kwijtraken'. Hoogtepunt in het voorjaar: in april bracht Wilders een bezoek aan de tomatenkwekerij van Roland Gielen ('Geweldige mensen en heerlijke tomaten!').

Kortom, de islamkritische cartoonwedstrijd is ongeveer het enige tastbare wapenfeit van de PVV in 2018 tot nu toe. 'Wilders steekt op een onverwacht moment het licht aan in het kippenhok en de tevreden hennen buitelen luid kakelend over elkaar heen,' schreef Trouw vanochtend.

Hoeveel stemmers op de partij die staat voor 'economische welvaart, lagere belastingen, betere gezondheidszorg en fatsoenlijke pensioenen' hebben zich gerealiseerd dat de PVV geen deze onderwerpen nauwelijks ook maar heeft aangezwengeld?