Argos-journalist Eric Arends kreeg alweer een tijd geleden een vertrouwelijk politierapport in handen en begon een zoektocht naar een geheimzinnige man die er maandenlang van werd verdacht de wapenleverancier van Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn, te zijn. Een oud-plofkraker die banden had met topcrimineel Stanley Hillis en op de radar stond van de inlichtingendienst. Die niet alleen boven Volkert woonde, maar ook nog eens in de buurt van een van de leden van de Hofstad broers. Dat kon geen toeval zijn, dacht Arends, en deed een jaar lang onderzoek resulterend in een bloedstollende podcastserie.
De oplettende luisteraar hoorde echter al meteen bij het nagesprekje met de presentatrice van dienst dat de serie zou eindigen in een anticlimax, want hij had de desbetreffende man Paul Molhoek - op het rechte pad gekomen als gitaarleraar - inmiddels gesproken en die had zo'n beetje alles uit het politierapport ontkend.
Zeven afleveringen lang groeide de frustratie van Arends dat hij maar niet bevestigd kreeg wat hij vermoedde en ook Officier van justitie Koos Plooij moest hem in de laatste aflevering teleurstellen. Strafrechtelijk was niet veel meer blijven liggen. Want Molhoek was weliswaar heel even in beeld geweest als verdachte, het wapen waarmee Volkert Fortuyn had geschoten had hij in een café in Ede gekocht en niet van Molhoek. Die tot overmaat van ramp ook nog kwam te overlijden tijdens de voorbereidingen van de podcast, en het antwoord op brandende vragen dus schuldig moest blijven.
'Hoe een interview vol bijzondere ontboezemingen de journalistieke zoektocht van Eric een curieuze wending geeft,' heette de aflevering waarin Molhoek zelf aan het woord kwam en die klonk in alle opzichten behoorlijk openhartig. De verbazing over het feit dat hij tegenover een Hofstad verdachte had gewoond klonk authentiek, alleen vertelde hij niet meteen dat hij in Wageningen was gaan wonen om een wietplantage op te zetten. Waar Volkert trouwens niet bij betrokken was.
Zijn ex-vrouw en directe familie konden zich niet voorstellen dat Paul voor inlichtingendiensten zou gaan werken - want te vaak in aanraking gekomen met justitie - en het is ook al niet logisch: informanten van de AIVD kun je moeilijk naar Amersfoort sturen om een praatje met leden van de Hofstad groep te maken, meestal zijn informanten direct-betrokkenen die al diep in het milieu zitten. En het contact met Volkert beperkte zich uiteindelijk tot een paar kooketentjes.
Toeval bestaat niet, zegt Paul Herrie, een oud-agent van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) die informanten runde binnen de criminele groep van Stanley Hillis. Maar als deze podcast iets duidelijk maakt is dat toeval wel degelijk bestaat. Een van de broers van Molhoek was uitgerekend de bewaker van Volkert in Scheveningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten