Zout

Joost 'slobbertrui' Niemöller heeft het maar moeilijk mee. Heb je een boekje over de doofpot van MH17 gepend, waar je toch ook nog een beetje geld aan wilt verdienen, blijft de main stream media je bestoken met onwelgevallig nieuws.

En dus verwees Joost gisteren het hele onderzoek van JIT maar meteen naar de prullenbak. Niet even aandachtig alle onderzoeksresultaten bestuderen. Nee, je lui beperken tot het persbericht van het OM en op alle slakken zout leggen. Want gezichtsverlies, dat gaat Joost niet gebeuren. Hij is per slot van rekening niet voor niets als zelfverklaard 'deskundige' voor de camera's van het Russische RT gehaald.

Er hebben lange tijd tussen de 100 en 200  rechercheurs en deskundigen in het JIT aan de zaak gewerkt. Er zijn - aldus de onderzoekers zelf - twintig wapensystemen onderzocht. Vijf miljard internetpagina’s zijn vastgelegd en beoordeeld op relevant materiaal. Er zijn een half miljoen video’s en foto’s nader onderzocht en opgeslagen en meer dan 200 getuigen gehoord. Daarnaast zijn ongeveer 150.000 opgenomen telefoongesprekken beluisterd, samengevat en beoordeeld op relevantie en authenticiteit.

Joost heeft voor zijn boekje niet meer dan een paar dagen op internet rondgekeken.

Met hetzelfde gemak veegt Joost de onderzoeksresultaten van tafel: als het JIT schrijft dat het scenario dat de MH17 is neergeschoten door een militair gevechtsvliegtuig 'kan worden uitgesloten op basis van radargegevens, verklaringen van getuigen en forensisch onderzoek', schampert Joost dat er geen radargegevens waren en dat je bij verklaringen van getuigen 'vraagtekens kunt zetten'. Over het forensisch onderzoek had Joost blijkbaar even geen luie weerlegging paraat.

En als het JIT meldt dat bij de sectie op de lichamen van de cockpitbemanning meerdere deeltjes gevonden die afkomstig zijn uit de springkop van een BUK-raket uit de 9M38 serie, dan verwijst Joost heel snel naar het onderzoek van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid, die maar één deeltje had gevonden in één lichaam. Er is altijd wel een onderzoekje dat iets anders beweert.

En als Joost hoort dat de belastende telefoontaps komen van de Oekraïense geheime dienst, dan roept Joost natuurlijk meteen dat die niet te vertrouwen zijn.

Zou dit onderzoek de conclusies van Joost hebben versterkt, dan had hij uiteraard geroepen dat het een puik stukje werk was. Maar dat kan Joost niet. Die heeft ooit, vanuit de volle overtuiging dat het allemaal maar westerse propaganda was, een verkeerde afslag heeft genomen en wil dat maar niet toegeven.