Maar zo simpel ligt het allemaal weer eens niet. Barbara den Uijl van de Raad van de Rechtspraak wijst er in de Volkskrant op dat Michael P. niet ontoerekeningsvatbaar is verklaard en dat het Openbaar Ministerie destijds geen TBS heeft geëist. Dat kun je achteraf een inschattingsfout noemen, maar individuele gevallen zijn doorgaans moeilijk in te schatten.
De Nieuwe Realist pakte dit incident natuurlijk meteen weer op weer om aan te tonen dat rechtse partijen jaren terug al hebben gepleit voor een hardere aanpak. Kortom: wanneer we maar op de PVV hadden gestemd, was dit allemaal niet gebeurd. En dan heeft de PVV volgens De Nieuwe Realist ook nog aangedrongen op een Kamerdebat over dit onderwerp, maar heeft de Kamer dat bot geweigerd. Klopt niet: de andere fracties vinden het nu nog te vroeg en willen eerst de antwoorden van minister Blok afwachten op alle schriftelijke Kamervragen.
Ook wordt de suggestie gewekt dat er maar een Janboel was in Den Dolder, waar P. een andere patiënt had bezwangerd. Het is nog maar de vraag of dit soort Indianenverhalen ook echt klopt.
Onder de aanhangers van De Nieuwe Realist is er over het algemeen maar weinig sympathie voor psychologen, psychiaters en alle andere zielenknuffelaars die gestoorde criminelen zo graag willen ‘behandelen’. Criminelen met een persoonlijkheidsstoornis horen volgens hen thuis in de gevangenis. Dat is uiteraard geen oplossing, dat is een psychiatrische patiënt zonder begeleiding in een cel stoppen om daar overlast te veroorzaken. Cijfers wijzen uit dat mensen die onbehandeld uit de gevangenis komen 4 tot 5 keer vaker ernstige delicten plegen dan mensen die met succes een TBS-behandeling hebben doorlopen.
Bijstelling is wel nodig. Een nieuwe wet die het mogelijk maakt om verdachten die weigeren mee te werken aan psychiatrisch onderzoek, toch TBS te leggen is al op 18 december 2012 aangenomen door de Tweede Kamer, maar staat pas voor 23 januari 2018 op de agenda van de Eerste Kamer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten