Verplintering

VVD en het CDA beginnen gelijk te krijgen. Zij pleitten eerder deze maand voor een kiesdrempel: een minimaal aantal zetels om in de Tweede Kamer te komen. Met te veel fracties wordt Nederland namelijk onbestuurbaar.

Want er kwam de afgelopen geen eind aan. In het register van de Kiesraad komen namen voor als Klokkenluiderspartij, Jezus Leeft, Nederland Samen, de Basisinkomen partij, Partij van de Rede, de Ware Volkspartij, Artikel 50, Partij Bontekoe, Partij Rechtdoor en de Piratenpartij.  Een reaguurder bij GeenStijl vermoedt de komst van onder meer De vrijgemaakt Koerdische bond, de Papoea groep kannibalen tegen vooroordelen, de Azteekse mensen offeraars en de Poetin Fan Club.

En sinds vandaag is Nederland weer een kabouterpartijtje rijker: Artikel 1. De splinterpartij nog verder versplinterd. Tv-presentatrice Simons stapt uit DENK en begint voor zichzelf, samen met DENK campagneleider Ian van der Kooye, een Surinamer die ooit in het campagneteam van Obama zat.

Blijkbaar realiseerde Simons zich in welk cultureel wespennest ze was beland: DENK hield volgens haar te veel rekening met een conservatief deel van de achterban als het gaat om vrouwen- en homo-emancipatie. Lees: Turkse en Marokkaanse belangen.

Bovendien zoekt de partij in haar ogen onvoldoende naar maatschappelijke verbinding. DENK appeleert volgens haar aan boosheid en gedijt het bij polarisatie.

Hier breekt de klomp van Het Knipmes: in de afgelopen maanden hoorden we vooral Simons. Die toch vooral heel erg boos en polariserend overkwam. Met veel te veel nadruk op achteloos racistisch taalgebruik in de witte mediawereld. Met als gevolg behoorlijk wat beledigingen en dreigementen.

Desondanks kreeg  DENK in sommige peilingen drie zetels. Dat zit er nu niet meer in. En niet alleen omdat Simons politiek verwart met het verkondigen van een mening, maar vooral omdat de verkiezingen van 2017 aansturen op een ramkoers tussen PVV en VVD, waarbij alles dat links en klein is behoorlijk in de verdrukking komt.

Neestemmers

Het kabinet heeft vrijdag zijn zegen uitgesproken over een wetsvoorstel om het Europese associatieverdrag met Oekraïne goed te keuren. Dat wetsvoorstel zal voor advies naar de Raad van State gaan.

En de neestemmers? Die lieten uiteraard ook van zich horen vandaag: Geofferd op het altaar van Brussel, uit naam van het landsbelang, aan een intens corrupt oorlogsland waar we nauwelijks handel mee drijven. Kortom: De oude politiek van MinPres Mark wint deze slag. Maar gloednieuw GeenPeil wint straks de oorlog.

Dacht het niet. Want de gespeelde verontwaardiging heeft natuurlijk niks met het associatieverdrag te maken, maar met het simpele feit dat GP dan toch geen vuist kan maken. Waarmee de geloofwaardigheid van de politieke partij die wil gaan fungeren als levende stemkast een behoorlijke knauw krijgt.

Bij de reaguursels van GeenStijl slaat de vermoeidheid toe: Ik ben mijn Geenstijl een beetje aan het verliezen met dit gezeik over Geenpeil, Ik wil best lid worden van GeenPeil, maar mijn stem gaat toch echt naar PVV, Wat dachten jullie van: Sorrie voor de donateurs die niet wisten dat ze meebetaalden aan een politieke partij, Jullie luisteren nu al niet naar de achterban en jullie zitten nog niet eens op het pluche. Moet je nagaan, Lijkt mij evident dat ik mijn stem aan de PVV gun op dit moment. Begin eerst maar eens met de uitwerking van een plan GP, Dat hele Geenpeil initiatief voelt toch in grote mate als het verkeerd geleverde vuurwerkpakket. Je bestelt een pakket, maar je krijgt niet waar je op gehoopt had. 

GeenPeil begon als een dikke Fuck You, toen werd het een serieuze oproep, daarna een referendum en nu is een politieke partij die geen enkele stem van de aanhang van Wilders zal krijgen. Oftewel: het nuchtere besef dat je je als nodeloos kwetsend blog maar beter kunt doen waarvoor je ooit in het leven bent beroepen: het schoppen van schenen. 

De heffe des volks

Jan Doedel

Recalcitrant columnist Jan Dijkgraaf zit vanaf volgend jaar voor Jan Doedel in de Kamer. Tenminste, dat beweerde hij zelf. De kersverse lijsttrekker van GeenPeil voert namelijk alles uit wat zijn kiezers hem voorschrijven. Over alles mag gestemd worden. De meeste stemmen gelden.

Dat leidde al tot schampere opmerkingen van Jan Roos, die GeenPeil ooit aanstuurde met de Oekraïnecampagne. Als de kiezer echt koning wordt, kan GeenPeil theoretisch gekaapt worden, bijvoorbeeld om juist voor het Oekraïne verdrag te stemmen.

Er is echter grote kans dat GeenPeil alsnog een partijprogramma moet schrijven, want de voorgestelde procedure staat haaks op de Grondwet. Daarin staat nadrukkelijk vermeld dat leden van beide Kamers moeten stemmen zonder last. Zij mogen zich niet door anderen laten opdragen hoe hun stem zal uitvallen.

Maar zover zal het niet komen. Er is voor een kiezer immers weinig aantrekkelijks aan een partij zonder gezicht of programma. Een gezicht dat kort geleden nog wilde solliciteren bij 50Plus. Kennelijk voelde vijftiger Dijkgraaf zich enkele weken terug nog wel thuis bij een partij met een ouderwets programma.

Maar zelfs als GeenPeil een Kamerzetel zou halen, dan gaat Jan het niet volhouden. Die vertrok al na twee maanden overspannen als hoofdredacteur van Powned. Zoals hij ongeveer nergens kon aarden. Jan weet nu al dat hij straks weer gewoon recalcitrante stukjes zal schrijven voor een habbekrats.

Grijze muis

Alsof er al niet genoeg van zijn, wordt ook GeenPeil een politieke partij. Voornamelijk om het vuurtje rond het Oekraïnereferendum nog eens op te stoken. GeenPeil gaat de democratie van binnenuit herstellen en maandag horen we er meer over.

Want er is ook al gelijk een lijstrekker: niet GeenPeil bedenker Jan Roos, want die zit al bij een andere splinterpartije (en doet het heel goed), maar publicist Jan Dijkgraaf.

Wie? Een wat groezelig ogende Grijze Muis op leeftijd die tot nu toe nergens echt heeft kunnen aarden. Rommelde wat bij het Rotterdams Nieuwsblad en de Haagsche Courant, Panorama en HP/DeTijd en doodde de laatste jaren zijn tijd met het schrijven van columns in de Metro. En heel veel 'Briefjes van Jan'. Je moet toch wat in het leven.

Twitteren kan Jan ook. Het schijnt dat hij deze week meer dan honderdduizend tweets heeft gewist, mogelijk om te voorkomen dat hij met domme schampschoten om de oren zou worden geslagen. Per slot van rekening moet je als lijsttekker wel serieus worden genomen.

Gaat niet meer lukken. We hebben Jan tot nu toe op geen enkele politieke visie kunnen betrappen. Wel op heel veel gepruttel in de marge. En geneuzel dat nergens over gaat.

Dus wat beweegt Dijkgraaf om in de politiek te gaan? Wellicht omdat Jan (54) nu eindelijk wel eens een riant salaris wil tot zijn pensioen. Die paar columns in de maand leveren namelijk geen klap op. Dijkgraaf is zo overtuigd van zijn populariteit, dat hij zeer recent zijn column in Metro heeft opgezegd om zijn politiek aspiraties te beproeven. Om straks helemaal werkeloos van het uitzicht op zijn Friese Eesterga te kunnen genieten.