Maar hoe kwamen de rechters tot hun conclusie?
De psycholoog beschrijft de verdachte als een man die een vrij solitair en teruggetrokken bestaan leidt, waarbij het verzamelen en handelen in tweedehands spullen zijn lust en zijn leven zijn.
Over de stanleymessen verklaarde Dickie dat hij erg van tweedehands spulletjes houdt en dagelijks naar de kringloopwinkel gaat om te kijken of er wat nieuws is binnengekomen. Als hij spullen koopt, dan bindt hij die vast op zijn fiets met touw. Hij heeft altijd stanleymessen op zak om die touwen door te snijden als hij de spullen wil losmaken van zijn fiets.
Over de bijl in zijn tas heeft hij verklaard dat die in zijn fietstas zat, maar dat hij dat was vergeten.
Eigenlijk was hij een broodje gaan eten bij Bufkes gelegen bij de woonboulevard in Heerlen. Hij kwam toen bij de woonboulevard te Heerlen een kennis tegen die hem vertelde dat er veel wouten (politie) op de been waren in het centrum van Heerlen. Tegenover een wijkagent maakte hij de grap dat hij Wilders zou omleggen.
In het rapport van de psycholoog staat dat het, gelet op de lage verstandelijke capaciteiten van de verdachte, goed voorstelbaar is dat hij moeilijk kon overzien welke impact zijn woorden op dat moment in de onderhavige gevoelige context hadden. Ook tijdens het gesprek met de psycholoog leek de verdachte zich nog steeds niet bewust van het feit dat er op elk moment een reële dreiging kan opdoemen op het moment dat Wilders in de openbaarheid komt. En vervolgens, dat dit absolute alertheid vraagt van ordehandhavers op zo'n ogenblik.
De inbeslaggenomen bijl, de messen en de bahcosleutel zijn inmiddels terug bij de verdachte.
