Een dezer dagen schoof oud-gevangenisdirecteur Jacques van Huet aan bij gepensioneerd NRC redacteur Hans Moll. Aanleiding was het feit dat drie oud-gevangenisdirecteuren onlangs publiekelijk demonstreerden om een nogal omstreden gedetineerde Baybasin vrij te krijgen. Deze Koerdische 'zakenman', die ooit toch echt diep in de drugshandel heeft gezeten (met diplomatenpaspoort als we de man mogen geloven), werd in 2002 onder andere voor medeplegen van moord en meer pogingen tot uitlokking daartoe, gijzeling en drugshandel tot levenslang veroordeeld.
Het is een curieus gesprek, waarin al in de eerste minuten stellingen worden geponeerd die toch voornamelijk aan de verdediging van Baybasin kunnen worden toegeschreven, maar niet per definitie waar hoeven te zijn. Neem alleen al de suggestie dat Nederland Baybasin wilde uitleveren in de jaren negentig. Daar ontbreekt iedere nuance, zoals de zorg van minister Sorgdrager dat Baybasin aan marteling of mishandeling zou worden blootgesteld.
Nog in het begin van het gesprek laat Van Huet zich ontvallen dat hij een conflict heeft gehad met zijn werkgever die strandde in de rechtbank, maar Moll gaat daarop niet door. Jammer, want het verklaart de belangstelling van Van Huet voor de zaak Baybasin. Voordat hij zich daarin vastbeet, stortte Van Huet zich ook al op oud justitieman Demmink, ooit beschuldigd van seksueel misbruik van twee Turkse jongens. Met een vaag verhaal over persoonlijke assistente zich zich erover beklaagde dat ze vlak voor het weekend 'jonge jongens' voor hem moest regelen, toog Van Huet enkele jaren terug naar een hoorzitting. Daar moest hij toegeven dat de bedoelde persoon geen persoonlijke assistente van Demmink was, wat het verhaal alleen maar onwaarschijnlijker maakt.
Van Huet werpt zich ook al op als deskundige van tapverslagen, wat hij natuurlijk helemaal niet is. Een door advocaat-generaal Aben geconsulteerde expert wordt afgeserveerd, toch vooral omdat die niet zegt wat Van Huet wil horen.
Het gesprek wordt er niet beter op. Van Huet claimt dat er bij de journalistiek een omerta op het onderwerp Baybasin zou rusten, maar wanneer de gevangenisdirecteur vertelt dat hij zijn informatie toch vooral ontleent aan dubieuze bloggers, die het verschil tussen verslaggeving en stemmingmakerij niet eens kennen, is het ook niet verwonderlijk dat journalisten afhaken.
Hier zit toch vooral een man die, omdat hij ooit door Donner op een zijspoor is gezet, zijn gram wil halen en met een veel te gekleurde bril de trias politica bekritiseert. Dat mag uiteraard, maar begin eens met objectieve feiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten