Kaaggate

Het was de week van de in opspraak geraakte docu over Sigrid Kaag. Drie jaar lang werd Kaag gevolgd voor een documentaire, geregisseerd door Shuchen Tan en geproduceerd door de VPRO. In de docu is te zien hoe de D66-leider de switch maakt van diplomaat naar minister. 

De 'zaak' kwam aan het rollen nadat GeenStijl interne documenten publiceerde die een lezer had opgevraagd met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (WOB).

Naar nu blijkt hebben de voorlichters allerlei wensen naar voren gebracht en erop aangedrongen dat beelden waarin Kaag bijvoorbeeld geen gordel draagt achterin haar dienstauto uit de documentaire verwijderd zouden worden, of met computereffecten zo zouden worden bewerkt. Dat verzoek is overigens niet ingewilligd.

VPRO-hoofdredacteur Stan van Engelen ging niettemin in Nieuwsuur door het stof en er komt een intern onderzoek. 

Maar waarom eigenlijk? De zaak gaat echt helemaal nergens over. Als je iemand drie jaar lang intensief volgt met een camera is het niet meer dan logisch dat voorlichters over de schouders willen meekijken. Het is ook niet erg als nauwelijks ter zake doende slippen van de tong of opmerkingen die verkeerd kunnen worden uitgelegd eruit worden gehaald. Het verzoek om computerbeelden te bewerken wekt de lachlust op, maar is niet uitzonderlijk voor de gemiddelde voorlichter of campagneleider die graag een mooi en positief plaatje wil, De rug van de VPRO leek recht genoeg om hier weerstand tegen te bieden.