Hyperlinken

Het zit ze behoorlijk dwars, die 30.000 euri die GeenStijl (lees: TMG) moet ophoesten voor 'het plaatsen van een (embedded) link naar zeer eenvoudig vindbaar (en al via WhatsApp verspreid) materiaal op internet'. Toegegeven, het was die de 450.000 euro die La Paay in eerste instantie had geëist vanwege de verspreiden van een seksvideo, maar vermoedelijk is het weer een flinke hap uit de toch al niet riante omzet.

En dus werd door de redactie flink geklaagd. Dat GeenStijl niet langer wil dat mensen linken naar content op GeenStijl. 'Wij maken onze topics voor onszelf, in de privé van onze redactieruimte, en wensen niet dat die inhoud verder verspreid wordt door derden', aldus Van Rossem. "Sowieso, in bredere zin moet de tijd van het zomaar vrij linken naar openbaar vindbare nieuwsitems en actuele ontwikkelingen maar eens afgelopen zijn. Hier is het internet niet voor uitgevonden, vult hoofdredacteur Pritt Stift aan. Enzoverder.

Maar zo simpel ligt het uiteraard weer niet. De rechter heeft gekeken naar enerzijds het grondrecht van vrijheid van meningsuiting en anderzijds het 'wettelijk verankerde belang van de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.' Waarbij GS had kunnen vermoeden dat Paay niet zou hebben ingestemd met de verspreiding van het 'blootmateriaal'. Daarbij heeft hyperlinken hetzelfde effect als openbaarmaking. De techniek daarachter is volgens de rechter niet interessant.

Oftewel: hyperlinken mag nog steeds, maar in de persoonlijke sfeer met mate.